نشان جغرافیایی

نشان جغرافیایی نشانه ای است که بر روی کالاهایی که دارای یک منطقه جغرافیایی خاص بوده و کیفیت و شهرت آن بواسطه آن منطقه جغرافیایی می باشد ، بکار می رود. بطور عام ، یک نشانه جغرافیایی شامل نام و محل منشاء کالاهاست. محصولات کشاورزی معمولاَ دارای کیفیتی هستند که نشات گرفته از محل تولید آن ها است و تحت تاثیر فاکتورهای جغرافیایی محلی خاص نظیر آب و هوا و خاک می باشند . اینکه آیا یک نشان بعنوان نشانه جغرافیایی عمل می کند بستگی به قانون ملی و آگاهی مصرف کننده دارد. نشانه های جغرافیایی می توانند برای انواع زیادی از محصولات کشاورزی نظیر (Tuscany) برای روغن زیتون تولید شده در ایتالیا یا (Roquefort) برای پنیر تولید شده در یک منطقه از فرانسه بکار می روند.

کشور ما ایران به جهت قدمت تاریخی ، تنوع آب و هوایی ، تنوع قومی و موقعیت جغرافیایی ( چهارراه تجارت و ارتباطات دنیای قدیم قرار داشت بر اینکه جاده ابریشم از نیمه شمالی کشور ، جاده ادویه از نیمه جنوبی کشور عبور می کرده است ) موجب شده که محصولات کشاورزی و فرآورده های جانبی و همچنین منابع ژنتیک آن بسیار متنوع گردد و این برای مردم ما فرصت منحصر به فردی ایجاد می کند که بتواند یکی از مراکز تولید ، فرآوری و صادرات محصولات کشاورزی شود. لذا باید ضمن ایجاد بسترهای حقوقی لازم یاد بگیریم که چگونه از ظرفیت های حقوق مالکیت معنوی ( صنعتی ) چه در سطح بین المللی حداکثر استفاده ببریم.
خوشبختانه با تصویب قانون حمایت از نشانه های جغرافیایی مصوب 1383 و آیین نامه اجرایی آن نشان های جغرافیایی در ایران پس از طی تشریفات قانونی ثبت سپس حمایت می گردد.
با توجه به اینکه کشور ما عضو کنوانسیون پاریس راجع به حمایت از نشان جغرافیایی می باشد می توان این نشانه های جغرافیایی را در سایر کشورهای عضو ثبت و تحت حمایت قرار داد.